2023: POST/PANDEMICS
In het najaar van 2023 werkte Forsiti’A samen met Heike Langsdorf en Simone Basani onder de werktitel ‘POST/PANDEMICS’. Na een voortraject genaamd ‘Summer Refuge’ in De Markten, sloot Forsiti’A zich aan bij dit project. Sindsdien zijn we blijven creëren door ruimtes te installeren, genaamd Refuges, op verschillende locaties zoals KAAP, Buda en opnieuw De Markten. Deze Refuges waren open ruimtes waar Langsdorf en Basani diverse omstandigheden aanboden om projectdeelnemers en bezoekers te betrekken bij verschillende artistieke praktijken. In maart 2023 werd de lenterefuge voorgesteld. Op 9 december 2023 leidde de verschillende Refuges opnieuw tot een voorstelling in samenwerking met Pianofabriek en Kunstenwerkplaats Brussel. What is there and always already available for us? How can we hold together the things that hold us together? How do we read the traces surrounding us, left by ourselves or others?


2023: SIRENS #4
SIRENS is een participatief kunstproject met kunstenaar Younes Baba-Ali, KANAL-Centre Pompidou en Forsiti’A. Een half jaar lang werkte Forsiti’A, aan de hand van verschillende workshops (gegeven door o.a. Fabrice Kada, journalist bij RTBF en Joëlle Sambi, Slam poet) rond geluiden in de stad. Dit resulteerde in een reeks performances die te zien waren tijdens het Brussels Gallery Weekend op 9 september.
Tijdens de voorstelling werd je meegesleept door de resonerende verbinding tussen geluid en stedelijke ruimtes, waarbij de stad diende als canvas voor een meeslepende auditieve ervaring. Samen verkenden we de raakvlakken tussen kunst, gemeenschap en het sonische weefsel van onze omgeving. Les sirènes, un son qui est devenu le compagnon constant de la ville. Elles sont partout. Elles gémissent, hurlent et bêlent à toute heure, comme des coyotes électriques affligeants. Leur persistance se cumule et imprègne nos corps d’une agonie toujours plus grande. Corps d’une agonie et d’une tension de plus en plus fortes. C’est comme si la ville elle-même, 24 heures sur 24, pleurait ses dépravés et ses déviants.

2022: LE CRI – des tortues disparu

Performancekunstenaar Wouter Krokaert startte samen met de groep een onderzoek: Wat maakt dat we ons ergens thuis voelen? Gaat het enkel om tastbare dingen? Wat zijn tastbare dingen? Een stoel, een schilderij, een vriend? Kunnen we herinneringen vasthouden? We kunnen geraakt worden door een klank. We kunnen een woord in de mond nemen. En gestreeld worden door het licht. Zijn ze dan tastbaar? Hoe kunnen we hierover praten? En hoeven we eigenlijk wel te praten om hierover iets te zeggen? Dans Le Cri des Tortues Disparues, nous essayons de dire quelque chose sur des lieux qui nous ont interpellés à un moment donné. Nous tentons de saisir ce qui a bien pu se jouer à ce moment-là, afin d’en retirer quelque chose lorsque nous sommes à la recherche d’un endroit pour nous-mêmes. Mais en fait, ça signifie quoi, un endroit pour nous-même? Où commence un tel endroit? Et qui ou quoi y a sa place?

2021: ROAD TO NOWHERE
Het project van 2021 werd door de corona pandemie ettelijke keren herdacht en uitgesteld en geannuleerd… Terwijl de nood aan ‘mekaar zien’ en projecten net enorm groot was. Van zodra de sanitaire maatregelen in de lente wat soepeler werden, gingen we aan de slag. Weliswaar een beetje anders dan gewoonlijk: in een bubbel, met mondmasker, handgel en een poëtische voorstelling in de publieke ruimte:
La ville est pleine de routes invisibles. Waar hebben je voeten je gebracht? Sur quelle route êtes-vous ? Hoeveel routes legde jij in je leven af? Dans cette performance vous croisez des passants que vous ne considéreriez pas normalement. Beetje bij beetje kijk je anders naar de straatstenen en haar bewoners. “Road To Nowhere” est une promenade audio performée à Bruxelles. Het publiek volgt met een koptelefoon een route door de straten. À chaque coin de rue, vous entendrez de nouvelles histoires et ferez des rencontres inattendues. Choreograaf en theatermaker Zoë Demoustier en schrijver en audiokunstenaar Yelena Schmitz maakten voor de eerste keer samen een voorstelling. Sur la base de leurs propres disciplines, elles recherchent, avec les acteurs de Forsiti’A, les mouvements et les histoires de la ville.

2019: CARECOLE BAB(B)EL
Bruxelles est une vielle demoiselle qui abrite une petite Babel. Ses habitants viennent de partout, ses langues s’emmêlent comme les branches d’un grand arbre. Bruxelles est belle sous le soleil, triste sous la pluie, fêtarde la nuit, austère parfois,
joyeuse souvent. Elle est comme le caméléon qui change de visage selon, un architecte illuminé, un promoteur acéré, un politique éthylique. Mais Bruxelles est aussi mémoire, il suffit de lever les yeux…
Qu’elles soient de bronze ou de bois, les statues habitent son histoire et guident les passants perdus parmi les rues de la mémoire.

Abdenaji, Abdelileh, Ali, Badr, Binta, Dumitru, Elisabeth, Hugues, Ibrahima, Isabelle, Jean-Luc, Muktar, Mustapha, Salim, Sophie & Werner maakten, onder begeleiding van François Kah, een voorstelling over de Brusselse standbeelden.

2018-2019: BAL TRIBUNAL
In februari 2018 ging regisseur François Kah aan de slag met een nieuwe groep deelnemers en de huisfanfare van De Markten, Café Marché. Het thema waarrond werd gewerkt, werd in grote mate bepaald door de opsluiting van een van onze deelnemers in het Gesloten Centrum voor Illegalen te Merksplas. Bal Tribunal is het resultaat van gesprekken en improvisaties rond deze gebeurtenis die hard aankwam bij onze deelnemers en werd het surrealistische proces van de duif, die symbool staat voor de grote groep mensen zonder papieren die vaak onopgemerkt in onze stad (over-)leven. 

Nous sommes tous et toutes le pigeon de quelqu’un!

2016-2017: L’ApPART
In de werking van Forsiti’A is de participatie van de deelnemers in alle aspecten een belangrijk gegeven. Bij de opstart van het project dat L’ApPART zou gaan worden, werd er met de deelnemers besproken wat ze verwachtten van het nieuwe project en de nieuwe regisseur. Een afvaardiging van de deelnemersgroep voerde mee met de organisatoren ‘sollicitatiegesprekken’ met de potentiële regisseurs. Daaruit werd Eva Schram gekozen, haar methodiek en ideeën sloten het best aan bij het project dat we voor ogen hadden. Eva betrok haar partner Frederik Van de Moortel bij het project voor de muziek en Karlien Torfs stond haar als regie assistente bij doorheen het project.

Forsiti’A vise à favoriser la participation des acteurs sous tous ses aspects. Au début du projet de L’ApPART, les participants ont pu exprimer ce qu’ils attendaient du nouveau projet et du nouveau metteur en scène. Une délégation du groupe des acteurs a participé aux entretiens  de sélection des candidats metteurs en scène . La candidature d’Eva Schram a été retenue finalement en raison de ses idées et de sa méthode de travail. Eva fit appel à son partenaire Frederik Van de Moortel pour la musique et à Karlien Torfs pour l’assister dans la mise en scène.

2015-2016: C’EST PAS PARCE QUE TU ARRETES DE PEDALER QUE TON VELO VA S’ARRETER
Uit de evaluatie van het Faust-project bleek dat alle deelnemers heel veel zin hadden om mee aan het denk- en schrijfproces van een volgend project te werken, ze wilden een voorstelling maken vanuit hun eigen verhalen en emoties. Met die evaluatie in het achterhoofd gingen de organisatoren in gesprek met o.a. Hans Van Cauwenberghe, wiens methodiek het best leek aan te sluiten bij de verwachtingen en wensen van de groep. Hij haalde er jonge leeuwen Ciska Thomas, Otto Kint & Mathieu Grillo bij en dat bleek een recept voor succes. Het muziekspektakel ‘C’est pas parce que tu t’arrêtes de pédaler que ton vélo va s’arrêter’ was het resultaat, dat tot op de dag van vandaag ongezien veel succes kent. Een album, een reportagereeks in Iedereen Beroemd, een selectie voor het prestigieuze Theaterfestival (als allereerste sociaal-artistieke project ooit) en een hele reeks optredens later, fietst de ‘Vélo’ onder begeleiding van de artistieke ploeg verder langs ongekende paden.

2014: FAUST
De tweede productie van Forsiti’A stond onder regie van Ivan Vrambout, die samen met dramaturg Marnick Bardyn en de acteurs het beroemde ‘Faust’ van Goethe bewerkte. Vertrokken werd vanuit eigen ervaringen met ziekte, dood en het ziekenhuis in het algemeen. Via verhalen, gesprekken en improvisaties met de spelers ontstonden ideeën voor een mogelijke rode draad. Beetje bij beetje werd ‘Faust’ bewerkt en herschreven in verschillende talen, vertrekkende vanuit de eigen leefwereld en de persoonlijke sterktes en zwaktes. Spelers werden geconfronteerd met een oud verhaal, zagen een nieuwe versie ontstaan en begrepen dat ze mee cultuur aan het maken waren.

2013: MEDEA
Voor deze eerste productie onder de naam Forsiti’A werkte regisseur Yves Van den Bogaart samen met een dertigtal spelers rond het boek ‘Mamma Medea’ van Tom Lanoye. Lanoye’s bewerking van het antieke verhaal toont hoe deze ongewone tragedie deels te herleiden is tot een herkenbaar familiedrama dat niemand onberoerd laat. Het klassieke verhaal van Medea vormde het startpunt voor dit project. Van daaruit gingen de regisseur en de acteurs op zoek naar de raakpunten met hun eigen levens. De voorstelling vol emotie die daaruit volgde, liet niemand onberoerd.

2012: URBI ET ORBI
Dit sociaal-artistiek theaterproject stond onder leiding van Mout Uyttersprot en bestond uit achttien deelnemers van diverse strekkingen, allures en origine. ‘Urbi et orbi’ betekent ‘voor de stad en voor iedereen’ en is natuurlijk de traditionele zegen die de paus jaarlijks uitspreekt bij bijzondere gelegenheden zoals kerstmis of pasen. Met deze voorstelling werd dit begrip in vraag gesteld. Voor de visuele ondersteuning bij de voorstelling werd een beroep gedaan op videokunstenaar Koenraad Deblauwe van vzw VAAK.

2011: PLAY
‘Play’ was het tweede sociaal-artistiek project van De Markten en Hobo en werd geregisseerd door Luc Van Nyvelseel. Ook werd een samenwerkingsverband met de vzw Daarkom opgezet voor dit project, dat draaide rond bewegingstheater. Regisseur Van Nyvelseel creëerde fragiele beelden die mensen uit verschillende lagen van de maatschappij samenbracht. Deze fragiliteit maakte ook herkenning bij het publiek mogelijk. Het project resulteerde uiteindelijk in drie voorstellingen, die plaatsvonden in het (toen net geopende) Vlaams-Marokkaans Culturenhuis Daarkom.

2010: KAPUTT!
In oktober 2010 werd theaterproject ‘Kaputt!’ onder leiding van Kris Kaerts opgevoerd in de Begijnhofkerk. Dit project kwam tot stand op basis van verhalen uit de leefwereld van de deelnemers, zelfgeschreven teksten, anekdotes, choreografieën, etc. De rode draad doorheen het hele gebeuren was ‘eten’. Drie maaltijdgangen werden geserveerd op scène. Deze maaltijden vielen samen met drie thema’s: honger, liefde en oorlog. De acteurs rond de tafel representeerden ‘Resten Europa’, wachtend op hun verlosser (niemand minder dan de president van Europa, Herman Van Rompuy), aan wie hun getuigenissen werden geadresseerd. ‘Kaputt!’ werd een voorstelling in verschillende talen, waarbij steeds voor ondertiteling werd gezorgd.